2. पाप दनियं मं आवें गयों
आदम अनें ऐनीं बइयेर , जीं परमेश्वर वें वगीसों बणायों हेथों अणां रुपाळां वगीसां नें भाळेन घणां राजू हेथं। अणां बीयं कनें केनें कन सीतरां पेरवां हारू नें हेथं । पोण तणां समय मं दनियां मं कइस पाप नें हेथों । अनें इं मरजीं माफिक वगीसां मं सालतं फरतां । अनें परमेश्वर अणां हातें वातें करतों । पोण वगीसां मं ऐक हाप रेतों हेतों । अणें हापें बइयेर कने जायें नें पूछयों कें हासेस परमेश्वर वें वगीसां मं कइनास रोखड़ां नूं फेाळ नहें खातां वें ऐम केदूं हें । बइयेरे वें केदूं कें '' परमेश्वर वें अमनें केदूं हें कें ताजूं अनें भोन्डा नें अकल नां रोखंड़ा नूं फोळ साड़ेनें । कइनां भीं रोखड़ां नूं फोळ खायें सकयें।, तमों इं फोळ खाहों अनें ऐनें अडहों तें तमो मरें जाहों परमेश्वर वें ऐम केदू के हापें बइयेर नें केदूं कें ,'' आं वातं हासीं नहें तमों नें मरों ''। परमेश्वर इं जाणें हें कें जरं तमों ऐनां फोळ नें खाहों तेरा तमों परमेश्वर हरकां थायें जाहों । अनें जीं ताजूं अनें भोन्डा नें परमेश्वर हमजें हें इं तमों हमजवां लागें जाहों।फेर बइयेर वें देख्यूं कें फोळ रुपाळू हें अनें खावां मं ताजूं हें अनें आं फोळ अमनें अकल वाळों बणाव देहें ऐतरें अणें गसीक फोळ लेन खायें लेदूं अनें ऐनां आदमी नें होदों खवाड़ देदूं । अनें ऐकदम अणनीं आखें खोलायें गयीं अनें अणनें खबर पड़ें गयी के हामूं लागं हें।अणवें अणनां डिल नें ढाकवां नें हारु पानदड़ां नं सीतरां हान्दें -हान्दें नें बणवां नीं कोसीस करीं ऐनेंं बाद मं आदमी अनें बइयेर वें वगीसां मं परमेश्वर नें सालवां नं पगलां हमलायं ।तरं इं बेयं मनखां परमेश्वर थकीं हतायं । ऐनें बाद मं परमेश्वर वें आदमी नें हादयों अनें केदूं, तमों कां हें । आदम वें जवाब आल्यों कें तमारीं सालवां नीं आवाज नें हामळें नें समकें गयों केम के हूं लागों हेतों ऐतरें हताय गयों।तरां परमेश्वर वें केदू कें कोणें तन केदूं कें तूं लागों हें। जणां रोखड़ा नूं फोळ में खावां नूं नां केदूं तणां रोखड़ां नूं फोळ तें खादूं हें।आदमी वें जवाब आल्यों कें तें मनें यें बइयेर आलीहें अणयेस मनें आं फोळ खवाड़ियों । तरां परमेश्वर वें बइयेर थकीं पूछयों कें तें आं हूं करयों हें । बइयेर वेेंं केदूं कें हापें मनें दगों करयों हें ।परमेश्वर वें हाप नें केदूं, तनें हराप हें तूं तारां ओजरां थकीं सालहीं अनें जां होदीं जीवतों रेहें तां हूदों गारों साटतों रेहीं। तारें अनें बइयेर नें ऐक बीजां नें वीस मं नफरत पेदां थायें अनें तारीं सन्तान अनें बइयेर नें सन्तान नें वीस मं हूदीं नफरत पेदां थायें हें।; बइयेर नी सन्तान तारां माथा नें सगरे नाखहे अने तू ऐनी फणी मं डही जाही।फेर परमेश्वर वे बइयेर नें केदु हुं तनें हाजी थावना दरद नें वदार दें। तारी लालस तारा आदमीं मं लागीली रेहें अनें तनें माथें होखम सलाड़ है।परमेश्वर वें आदम नें केंदूं कें तारी बइयेर नीं वातं नें हामळीं अनें मारें केदेलां नें नहें मान्यों। हावू धरतीं माथें हराप हें अनें तनें पकवां नें हारु घणीं मजूरी करवीं पड़हें। फेर तमों मरें जाहों अनें तमारु डिल गार मं मळें जाहें। मनख वें ऐनीं बइयेर नूं नाम'ईव ' राख्यूं जेनूं अरथ थायें कें 'दनियां नीं आई ' केम कें तूं हेथं मनख जात नीं आई केवाई हीं। अनें परमेश्वर वें जनावरां नां सामड़ थकीं आदम अनें हव्वा नें सीतरां पेरायं ।तरां परमेश्वर वें केदूं मनख ताजूं अनें भोन्डू जाणवां नें खातीर अमारा हरकं थायें गयां हेें ऐतरें अणनां नें केरस जीवन नां रोखड़ां म्हों फोळ खावानू हुकम नहें आल्यों अनें पमेश्वर वें रुपाळां वगीसा म्हां आदम अनें हव्वा नें बारतां नहाड़ देदां।परमेश्वर वें जीवन नू फोळ खावा थकी रोकवा नें हारु वगीसा नें बाऐणे ताकत वाळां हरग दूत मेन देदां हें!
उत्पति 3
